O roli i znaczeniu przypadku w historii napisano już wiele. Nigdy nie przypuszczałem, że propozycja dyrektora wrocławskiego radia ram, Wojciecha Szymańskiego pozwoli mi spędzić najbardziej niezwykłe urodziny w moim życiu. Miałem wskazać utwory muzyczne, które lubię słuchać i podzielić się ze słuchaczami garścią wspomnień z nimi związanych. Przez chwilę zastanawiałem się, czy to dobry pomysł i czy sprostam wymogom anteny. Nawet nie przeczuwałem, jak wspaniała zabawa czeka mnie z wyszukiwaniem starych ramotek i nowszych przebojów. Wybór był trudny, z wielu utworów musiałem zrezygnować z bólem serca. A te, które przeszły ostrą selekcję i towarzyszyły mi podczas rozmowy z redaktorem Krzysztofem Majewskim, jeśli ktoś ma ochotę, można odsłuchać.
Opera w Sydney
Już widzę zdziwione miny po przeczytaniu tytułu tego wpisu. Co go znowu wzięło, gdzie go pognało?! Nic z tych rzeczy. Wczoraj otrzymałem e-mailem podsumowanie mojej rocznej aktywności na blogu. I to jest własnie temat sylwestrowego wpisu. Ale co z tym ma wspólnego Sydney?
Historia w komiksie
Od jakiegoś już czasu obserwujemy renesans komiksu o tematyce historycznej. Z roku na rok ukazują się kolejne historie obrazkowe. Być może się mylę, ale wydaje mi się, że większość tych produkcji poświęcona jest XX wiekowi. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się II wojna światowa, dzieje Polskiego Państwa Podziemnego, ale także historia powojenna. Przed kilkoma dniami odbyła się premiera nowego komiksu poświęconego grupie sabotażowo-dywersyjnej Armii Krajowej, noszącej nazwę „Zagra-lin“. Przeprowadziła ona jedną ze swych akcji w Breslau w 1943 r. Autorami komisu są Juliusz Woźny, historyk sztuki, malarz, autor komiksów oraz Leszek Budrewicz, dziennikarz, poeta, działacz opozycji demokratycznej. Czytelnicy mojego bloga mogą otrzymać jeden z 5 egzemplarzy opatrzonych podpisami autorów. Warunkiem jest oczywiście poprawna odpowiedź na pytania podane w dalszej części wpisu, na którą czekam do 22 listopada.
Zawrót głowy?
W ostatnich tygodniach w niektórych mediach w Polsce można było przeczytać o roszczeniach niemieckiej Polonii, dotyczących skonfiskowanego w 1940 r. majątku Związku Polaków w Niemczech (ZPwN). Padały znaczne kwoty, które pobudzały dość zażarte dyskusje i spory. Głosy części ich uczestników trudno było jednak traktować jako merytoryczne, przede wszystkim odzwierciedlały głęboką niechęć i uprzedzenia wobec współczesnych Niemiec. Pisząc o polonijnych roszczeniach, nie zadano sobie jednak trudu, by zbadać stan prawny w tej kwestii. Dzisiaj sprawy te są bowiem przedawnione, z punktu widzenia prawnego nie do ruszenia. Można więc zadać pytanie, dlaczego zabiegi o odszkodowania pojawiły się tak późno? Jakie stanowisko w tej sprawie wcześniej zajmował ZPwN?