Pomysł na film niemieckiej reżyser Alice Agneskirchner „Apartament w Berlinie“ był prosty. Należało znaleźć puste mieszkanie w jednej z dzielnic stolicy Niemiec, które przed wojną należało do żydowskiej rodziny. Następnie na kilka dni mieszkanie wyposażyć w sprzęty z epoki i zamienić na kulisy filmu. Do tak urządzonych wnętrz zaproszono bohaterów filmu – troje młodych Żydów, wybranych spośród coraz liczniejszej grupy młodych Izraelczyków, przybywających w ostatnich latach do Berlina. Fabuła filmu zawiera się w próbach ich skonfrontowania z ciężarem niemiecko-żydowskiej historii. Czy jest to rzeczywiście patent na udany obraz?
