Początek wakacji stoi – mimo wszystko – pod znakiem różnych wyjazdów. Z dalekich podróży w tym roku jednak zrezygnuję. Postanowiłem wybrać kierunki bliższe. W sposób bardziej konsekwentny niż było dotąd chcę poznawać nowe miejsca na Dolnym Śląsku lub też wracać do tych niewidzianych od wielu lat. W części z nich ostatni raz byłem w studenckich czasach, kiedy odbywaliśmy wraz z naszymi wykładowcami wycieczki studyjne. (więcej…)
Od kilku dni mamy festiwal wypowiedzi polityków na tematy historyczne. Wiara we własną omnipotencję pcha wielu z nich na nieznane, niebezpieczne, a nierzadko i cuchnące wody. Cóż, kiedy coś takiego jak publiczna kompromitacja już nie istnieje. W czasie spotkania z dziennikarzami zagranicznymi w Muzeum Ulmów w Markowej premier Mateusz Morawiecki, z wykształcenia historyk, miał wyrazić ubolewanie z racji miernych efektów polskich badań historycznych z ostatnich dziesięcioleci. Co szef rządu miał na myśli? Obszerną interpretację tej wypowiedzi przygotował już Adam Leszczyński, odsyłam więc do jego tekstu. Słowa premiera przywołują jednak (z zasnutego pajęczynami kąta) jeszcze inny problem. Czy politycy korzystają z pomocy specjalistów lub raczej czy w ogóle dostrzegają/odczuwają taką potrzebę, zanim podzielą się z nami i całym światem swymi sądami, nieraz bardzo jednoznacznymi, zanim podejmą decyzje, nierzadko prowokujące różnorakie skutki? A skoro najwyraźniej nie, to może ich do tego jakoś zobligować? (więcej…)
Mit Erschrecken beobachte ich eine (Pseudo-)Debatte über die Materialien des polnischen Sicherheitsdienstes, die den Staatspräsidenten a.D., Lech Wałęsa angeblich belasten. Wir sind Zeugen eines unwürdigen Spektakels, in dem ein Mann, der Geschichte geschrieben hat, wie vor ein revolutionäres Tribunal gestellt wird. Es werden viele böse Emotionen zutage gebracht, so dass ein Historiker praktisch keine Stimme mehr hat; seine distanzierte Art und Weise der Analyse, sein Streben nach einer globalen Sicht auf den erforschten Prozess, das Ereignis und/oder die Person interessiert diejenigen nicht, die Walesa attackieren. Vor einigen Jahren habe ich ein Porträt über Präsident Lech Wałęsa geschrieben, das im Länderbericht Polen, einem umfangreichen Werk über Geschichte, Politik, Wirtschaft, Kultur und Gesellschaft Polens erschienen ist. Ich habe beschlossen diesen Beitrag erneut abzudrucken, weil ich nach wie vor zu ihm stehe und die Schlussfolgerung noch einmal in Erinnerung rufen will: „Lech Wałęsa hat sich als letzter grosser Arbeiterführer im klassischen Sinne des Wortes und als Symbol der größten friedlichen europäischen Befreiungsbewegung, der ´Solidarność’, in die Geschichte seines Landes und Europas eingeschrieben“.
Dnia 7 września 2014 r., po długiej chorobie, zmarł prof. Mieczysław Tomala, politolog, ekonomista, historyk, dyplomata i tłumacz. Jego wielką pasją były Niemcy, im poświecił całe życie zawodowe. W licznych publikacjach nie tylko analizował różne aspekty rozwoju Niemiec, relacji polsko-niemieckich, ale także opowiadał się za szukaniem z nimi dróg porozumienia. Znakomity naukowiec, erudyta, otwarty i życzliwy dla młodszych kolegów. Jedną z ostatnich swoich książek, „Niemcy – moja pasja“ zadedykował „tym wszystkim – w Polsce i Niemczech – którym leży na sercu pojednanie polsko-niemieckie“. Dla niego samego, przedstawiciela wojennej generacji był to życiowy cel, stałe zadanie.
(więcej…)
professor of modern history, blogger - @blogihistoria and podcaster - @2hist1mikr. Personal opinion
